haha

วันพฤหัสบดีที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

หมุนเวียนกับการเวลา


เห็นไหมหนทางที่เดิน
ถ้าเดินคนเดียว
คงเหงา
มีสักคนไหม
ที่จะจูงมือเดินไปพร้อมกัน
ด้วยรักและไออุ่น
สองมือ
ประสานเดินไป
แม้กลางสายฝนลมหนาว
แดดร้อนแค่ไหน
จะเดินไป
ด้วยกัน

วันพุธที่ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

เหงาตัวเท่าบ้าน




ชีวิตที่เหงา เป็นชีวิตที่คิดปรุงแต่ง ขาดความมั่นใจ 
หัวเราะ...เมื่ออยากหัวเราะ
ร้องไห้...เมื่ออยากร้องไห้
และต้องหัวเราะให้ได้หลังร้องไห้ทุกครั้ง! 
อย่าทำอะไรที่ไม่อยากทำ...
จงทำอะไรที่ใจอยากทำ...! 


ตัวหนังสือ...เขียนผิด...ลบได้
การกระทำ...ทำผิด...เอาอะไรลบ



เหงาเป็นอย่างไร ? มันเที่ยงไหม
มันคงที่หรือเปล่า
มันมาแล้วมันไปไหนไหม ...

และมันมีเหงาของฉันจริงหรือ?

สายฝน




อยากอยู่ตรงไหนก็ได้ . . .
แต่ต้องอยู่ในขอบเขต รักได้เท่านั้น
อย่า! ไปเผลอทำร้ายใครให้เจ็บปวด . 

คนนั้นอยู่ไหนคนที่เข้าใจ

คำถามที่เก็บไว้เธออยู่หนไหน
รอคนที่เข้าใจเมื่อไหร่จะได้เจอ
อยู่คนเดียวมันง่ายง่ายๆๆๆ
เคยช้ำเคยเดินพลาด
รอเวลารักษาสิ่งที่ผ่านให้พ้นไป
มันต้องใช้เวลาเท่าไหร่ไม่รู้
รอเพียงคนที่เข้าใจผ่านมาเจอ
เอื้อมมือมาฉุดให้ฉันลุกเดินหน่อยได้ไหม
ไม่คิดว่าจะได้เจอคนที่รู้สึกดีๆๆคนนั้น
โดยไม่มีเงื่อนไขใดๆๆ
ค้นหามานานคงไม่ได้เจอ
ถ้าบังเอิญเขาผ่านมาและได้เจอกัน
จะเก็บคำถามว่าเธอไปอยู่ที่ไหนถึงเพิ่งมา...

แรงใจที่หายไป

ไม่มีใครสักคนยามเหนื่อยล้า
ขอใครสักคนผ่านมาทักถามกันบ้างสิ
ว่าเหนื่อยไหมวันนี้เป็นอย่างไร
ทักถามไปคงดีถ้ามีสักคน
อยู่ไหนกันบ้างนะ
สะบายดีกันบ้างไหม
ถึงไม่เคยเจอหน้า
ก็ส่งสายใยความห่วงหากันได้
วันคืนดีร้ายผ่านไปนานเท่าใด
ขอเป็นกำลังใจผ่านสายลม
ไปหาทุกคนที่เหนื่อยล้า
ให้มีแรงต่อสู้และเดินต่อไป
ยังจุดมุ่งหมายดั่งฝัน..

ในวันที่ฝนพร่ำ

เคยไหมเดินอยู่คนเดียวคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาน้ำตาไหล
สิ่งที่ผ่านมาวันวานที่ผ่านไปไม่ว่าการตัดสินใจที่ผ่านมาจะพลาดหรือไม่
แต่สิ่งหนึ่งที่ตอกย้ำให้รู้ว่าหนทางที่ผ่านมาคือผ่านไป
แต่เราก็ยังนั่งอยู่ที่เดิมยังรอใครสักคนฉุดให้ลุกเดินได้ดั่งเดิม
ถึงจะท้อแต่ใจเข้มแข็งนะบาดแผลมันไม่หายหรอก
แต่กาลเวลาทำให้ค่อยๆๆจางหายไปเหลือแต่ใจที่เหมือนหุ่นยนต์
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าตัวเองจะนิ่งเฉยแบบนี้อีกนานไหม
แต่ก็ช่างเหอะไม่อยากเสี่ยงกับเรื่องหัวใจอีกอยู่แบบนี้ละดีแล้ว
เขาจะเดินไปไกลแค่ไหนปล่อยเขาไปไม่อิจฉา
อดีตก็คืออดีตถ้าไม่มีข้อผูกพันธ์กันบางอย่าง
เราเองคงไม่อยู่จุดเดิมหรอกตอกย้ำกันเข้าไป
อย่าให้โอกาสนั้นเป็นของฉันมั่งก็แล้วกัน
ไม่ได้อิจฉาที่เธอมีความสุขกับคนของเธอนะ
ดีใจและอโหสิกรรมให้กับเรื่องราวในอดีตระหว่างเรา
โอมเพี้ยง...