หมุนเวียนกับการเวลา

เห็นไหมหนทางที่เดิน

ถ้าเดินคนเดียว

คงเหงา

มีสักคนไหม

ที่จะจูงมือเดินไปพร้อมกัน

ด้วยรักและไออุ่น

สองมือ

ประสานเดินไป

แม้กลางสายฝนลมหนาว

แดดร้อนแค่ไหน

จะเดินไป

ด้วยกัน

เหงาตัวเท่าบ้าน

ชีวิตที่เหงา เป็นชีวิตที่คิดปรุงแต่ง ขาดความมั่นใจ หัวเราะ...เมื่ออยากหัวเราะ
ร้องไห้...เมื่ออยากร้องไห้
และต้องหัวเราะให้ได้หลังร้องไห้ทุกครั้ง! อย่าทำอะไรที่ไม่อยากทำ...
จงทำอะไรที่ใจอยากทำ...! 

ตัวหนังสือ...เขียนผิด...ลบได้
การกระทำ...ทำผิด...เอาอะไรลบ

เหงาเป็นอย่างไร ? มันเที่ยงไหม
มันคงที่หรือเปล่า
มันมาแล้วมันไปไหนไหม ...

และมันมีเหงาของฉันจริงหรือ?

สายฝน

อยากอยู่ตรงไหนก็ได้ . . .
แต่ต้องอยู่ในขอบเขต รักได้เท่านั้นอย่า! ไปเผลอทำร้ายใครให้เจ็บปวด . 

คนนั้นอยู่ไหนคนที่เข้าใจ

คำถามที่เก็บไว้เธออยู่หนไหน
รอคนที่เข้าใจเมื่อไหร่จะได้เจอ
อยู่คนเดียวมันง่ายง่ายๆๆๆ
เคยช้ำเคยเดินพลาด
รอเวลารักษาสิ่งที่ผ่านให้พ้นไป
มันต้องใช้เวลาเท่าไหร่ไม่รู้
รอเพียงคนที่เข้าใจผ่านมาเจอ
เอื้อมมือมาฉุดให้ฉันลุกเดินหน่อยได้ไหม
ไม่คิดว่าจะได้เจอคนที่รู้สึกดีๆๆคนนั้น
โดยไม่มีเงื่อนไขใดๆๆ
ค้นหามานานคงไม่ได้เจอ
ถ้าบังเอิญเขาผ่านมาและได้เจอกัน
จะเก็บคำถามว่าเธอไปอยู่ที่ไหนถึงเพิ่งมา...

แรงใจที่หายไป

ไม่มีใครสักคนยามเหนื่อยล้า
ขอใครสักคนผ่านมาทักถามกันบ้างสิ
ว่าเหนื่อยไหมวันนี้เป็นอย่างไร
ทักถามไปคงดีถ้ามีสักคน
อยู่ไหนกันบ้างนะ
สะบายดีกันบ้างไหม
ถึงไม่เคยเจอหน้า
ก็ส่งสายใยความห่วงหากันได้
วันคืนดีร้ายผ่านไปนานเท่าใด
ขอเป็นกำลังใจผ่านสายลม
ไปหาทุกคนที่เหนื่อยล้า
ให้มีแรงต่อสู้และเดินต่อไป
ยังจุดมุ่งหมายดั่งฝัน..

ในวันที่ฝนพร่ำ

เคยไหมเดินอยู่คนเดียวคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาน้ำตาไหล
สิ่งที่ผ่านมาวันวานที่ผ่านไปไม่ว่าการตัดสินใจที่ผ่านมาจะพลาดหรือไม่
แต่สิ่งหนึ่งที่ตอกย้ำให้รู้ว่าหนทางที่ผ่านมาคือผ่านไป
แต่เราก็ยังนั่งอยู่ที่เดิมยังรอใครสักคนฉุดให้ลุกเดินได้ดั่งเดิม
ถึงจะท้อแต่ใจเข้มแข็งนะบาดแผลมันไม่หายหรอก
แต่กาลเวลาทำให้ค่อยๆๆจางหายไปเหลือแต่ใจที่เหมือนหุ่นยนต์
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าตัวเองจะนิ่งเฉยแบบนี้อีกนานไหม
แต่ก็ช่างเหอะไม่อยากเสี่ยงกับเรื่องหัวใจอีกอยู่แบบนี้ละดีแล้ว
เขาจะเดินไปไกลแค่ไหนปล่อยเขาไปไม่อิจฉา
อดีตก็คืออดีตถ้าไม่มีข้อผูกพันธ์กันบางอย่าง
เราเองคงไม่อยู่จุดเดิมหรอกตอกย้ำกันเข้าไป
อย่าให้โอกาสนั้นเป็นของฉันมั่งก็แล้วกัน
ไม่ได้อิจฉาที่เธอมีความสุขกับคนของเธอนะ
ดีใจและอโหสิกรรมให้กับเรื่องราวในอดีตระหว่างเรา
โอมเพี้ยง...