ความทรงจำ

ใช้เวลาเกือบทั้งวันจัดการกับข้าวของที่รื้อออกมา

เพราะมัวแต่หยิบขึ้นดูทีละชิ้น

ไม่น่าเชื่อว่าบางชิ้นแทบจำไม่ได้ถึงที่มา

แต่บางชิ้นกลับนึกรายละเอียดได้อย่างชัดเจน

และพาเชื่อมโยงไปไกล จนเรียกแทบไม่กลับ....

อย่างนี้นี่เองที่เขาเรียกว่า "ความทรงจำ"
ในขณะที่เราเรียกบางอย่างว่าความทรงจำ

แต่มันกลับไม่ได้ทรงจำอย่างแท้จริง

มัวแต่ไปทรงอยู่ไหนก็ไม่รู้

กว่าจะนึกขึ้นได้ก็เมื่อมีอะไรมาทำให้นึกถึง
รู้สึกว่าในพื้นที่เล็กๆ ของห้องฉัน

จะมีข้าวของที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นความทรงจำต่างๆ นานา

อยู่มากเหมือนกัน

บางทีคงต้องเลือกว่าจะเก็บอะไรไว้ จะเอาอะไรทิ้ง...

หรือถ้าไม่อยากทิ้งอะไรเลย ก็ต้องเก็บมันลงกล่องไปบ้าง

จะได้มีที่ว่างไว้รองรับของใหม่ๆ ให้ชีวิต...เสียที