~** วันที่ต้องเริ่มนับหนึ่ง **~

หากวันไหนที่ต้องเริ่มนับหนึ่ง                ให้เริ่มนับสองไปพร้อมกันเลยดีไหม                  แล้วสาม. . .สี่คงตามไป. . .ด้วยหัวใจที่มั่นคง            ไม่เคยมีใครอยากอกหักกับความหวัง หากรักใครอย่างจริงจัง. . . แม้ผิดหวังแต่ได้บทเรียนที่ดี หลากหลายเรื่องราว เวลาหมุนไป... มานั่งนึกย้อนดูแล้วน่าขัน ปมที่แก้ไม่ตก...ล้วนเกิดจากหัวใจ ส่วนเรื่องง่ายๆที่แก้ได้...มักมาจากสมอง ตอนนี้แม้จะเลือกทางเดินได้ แต่ฉันกลับไม่กล้าพอจะเดินต่อไป ฝนตก!! เป็นอะไรที่น่าเบื่อสำหรับบางคน ฉันชอบฝนมากๆ เพราะอากาศไม่ร้อน และฉันเชื่อว่าจะมีเรื่องดีๆมากับฝนเสมอ อีกอย่าง ฝนน่ะ จะช่วยแบ่งปันความเหงาของฉันทุกเรื่อง เพราะทุกครั้งที่เงยหน้าดูฝน น้ำตาก็ไหลโดยไม่มีเหตุผล ฉันน่ะ...เคยระบายความทุกกับฝนโดยไม่ต้องพูดกันซักคำ และฉันรู้สึกดีขึ้น ปัญหาของฉันน่ะไม่ต้องการคำตอบจากฝนหรอก ดูๆเหมือนคนบ้า แต่สำหรับฉันมันได้ผลน่ะเวลาเครียดมากๆ ฝนจะอยู่กับฉันและรับรู้เรื่องฉันมากกว่า...คนใกล้ตัวฉันซะอีก

การเดินทางของความรัก

การเดินทางของความรัก
ก็เปรียบเหมือนป้ายจราจรบนถนน  


เมื่อความรักเริ่มต้น
ฉันมองเห็นสัญญาณให้เดินตรงไปข้างหน้า
และมีความสุขกับระยะทางที่เดิน
ข้างทางมีแต่สิ่งสวยงาม มีเพียวเธอและฉันที่จูงมือกันไป


จนเมื่อความรักของเรางอกงาม และหล่อหลอมจนเป็นความผูกพัน
สัญญาณหนึ่งที่บอกกับฉัน
คือการหยุดหัวใจเอาไว้ตรงนี้
หยุดไขว่คว้าเพื่อให้ได้มา มากกว่าเธอที่ฉันมีอยู่
และฉันก็เชื่อในสัญญาณ


..แต่ไม่ว่าเส้นทางจะทอดไปไกลแค่ไหน .........
ยังไงก็ย่อมมีทางแยกเสมอ .....
เธออยากไปตามทางของเธอ
และนั่นก็เป็นสัญญาณหนึ่ง ที่ทำให้เราต้องลงเอยด้วยการจากลา .......

คุณละเปรียบความรักเหมือนอะไร...

ส่วนใหญ่แล้วความรักคือ การเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน ยอมเสียสละเพื่อกันและกัน และรู้จักอภัยให้แก่กัน

การคบคนก็เหมือนกับไส้อั่ว
ดูจากภายนอกจะไม่ค่อยน่ากิน
แต่เมื่อได้ชิมก็จะรู้ว่า
รสชาติ ไม่ได้เหมือนกับ ที่คุณเห็น

จิตใจของคุณก็เหมือนกับไข่ 1 ฟอง
ที่ดูภายนอกแล้วแข็งแกร่ง แต่เมื่อคุณลองกะเทาะ
เปลือกออกมา ก็จะเห็นว่าคนๆ นั้น
ไม่ได้แข็งแกร่งไปกว่าคุณเลย
ร่างกายของคนๆ หนึ่งก็เหมือนกับน้ำแข็ง
ที่สักวันหนึ่ง... มันก็ต้องละลายไป
นิสัยของคนก็เหมือนกับข้าว
ถ้าคุณไม่หุง...ย่อมกินไม่ได้

ความรักที่อกหักก็เหมือนกับต้มยำ...ที่มีทุกรส
ยกเว้น... ความหวาน ความรัก...ก็เหมือนกับไข่เจียว
ที่คุณกินได้ทุกวัน แต่ก็ยังไม่เบื่อ
ชีวิตวัยรุ่นก็เหมือนกับ...Pepsi
ที่อึกแรกมักจะซ่า... แต่เปิดทิ้งไว้นานๆเข้า
ก็หายซ่าไปเอง...

ชีวิตวัยรุ่นก็เหมือนกับสัตว์หลายๆ ชนิดในสวนสัตว์
ที่ต้องการออกไปสู่โลกกว้าง ถ้าคุณกำลังอกหักแล้วยังมองหารักใหม่...
โดยที่จะเอามารักษาแผลเดิม
ก็จะเหมือนกับตอนที่คุณท้องเสีย...แต่ดันกินส้มตำ

แฟนก็เหมือนกับเพลงใหม่เพลงหนึ่ง
ที่คุณมักบอกกับตัวเองว่ามันเพราะ
แต่เมื่อฟังไปสักร้อยรอบ....คุณก็จะเบื่อไปเอง
ต่างกับเพื่อนสาว
ซึ่งเหมือนกับเพลงคลาสสิก... ที่นานๆคุณเปิดที
แต่ก็ยังเพราะ...ไม่ต่างจากครั้งแรกที่คุณฟัง

ลองสังเกตไหมว่าถ้ามีรูปถ่ายหมู่ใบหนึ่ง.
คนที่คุณมองหาคนแรก... คือคนที่คุณชอบอยู่

เบอร์โทรศัพท์...
ที่ถึงจะเป็นเพื่อนสนิทคุณ...คุณก็จำไม่ได้
แต่ถ้าเป็นเบอร์องคนที่หลงใหลล่ะก็...
คุณจะจำได้ทุกตัว...แม้ว่ามันจะไม่ซ้ำกันเลย
เพลง...ที่คุณชอบมากที่สุดตอนที่คุณมีแฟน...
อาจจะกลายเป็นเพลงที่คุณเกลียดที่สุด...เมื่อเขาจากไป
Mail 100 Mail ที่เพื่อนคุณส่งให้
ก็ไม่อาจเทียบได้กับ คนรักคุณที่ตอบมาแค่ว่า
"ขอบคุณนะ"

ก็เหมือนกับวันๆ หนึ่ง
ที่คุณคุยกับเพื่อนเป็นร้อยประโยคแต่ก็จำไม่ได้
แต่เมื่อคุณได้คุยกับคนที่คุณแอบชอบ
แม้ประโยคเดียว... คุณก็จำได้ ...
จนกว่าเขาจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตน....

เคยไหมกับใจที่ยังลังเลและบางทีก็สับสน

นั่นสิเนอะคุณเคยไหมกับความลังเลและสับสน
ลังเลที่จะตัดสินใจอะไรสักอย่าง..สองอย่างในชีวิต
อาจเพราะบาดแผลเมื่อวันเก่าที่ยังไม่จางหาย
อาจเพราะเกิดความกลัวที่เจอสิ่งเดิมๆๆเหมือนคราวที่ผ่านมา
ลังเลที่จะเริ่มอะไรใหม่...สับสนกับตัวเอง
บางคนบอกว่าเมื่อถึงเวลาเราก็ตัดสินใจได้เองละ
แต่...อีกนานแค่ไหนที่เราจะตัดสอนใจได้
นั่นก็คงอยู่ที่ตัวเราเอง...
เวลาผ่านไป ใช้ชีวิตอย่างธรรมชาติให้มากขึ้น

เมื่อไหร่รู้สึกเหนื่อย ดีใจเถอะที่เหนื่อยเป็น

การรักคนอื่นก็คือ การรักตัวเองอีกแบบหนึ่ง

อยู่คนเดียวเรายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ารักตัวเองรึเปล่า
เคยคิดนะว่าคนรักนะหาได้ยากแล้วแต่มะนาวว่าคนที่เข้าใจเราหายากยิ่งกว่า..
คำว่า กันและกัน ที่ได้มามันคงไม่ยากเท่ากับการรักษาเอาไว้ให้ได้...นานแสนนาน
จะมีสักกี่คนเล่าที่จะกอดเก็บมันไว้ได้จนตลอดรอดฝั่ง ...เฮ่อ...เนอะ..

หลายคู่ตั้งแต่จีบจนเลิกจีบก็ยังคงมีความพิเศษให้กันได้อย่างสม่ำเสมอ
ไม่ว่าจะเป็นดอกไม้ พาไปกินข้าว ซื้อของ โทรหากันทุกวัน
การแสดงออกถึงความรักด้วยคำพูดและการกระทำ...
แต่บางคู่ความเสมอต้นเสมอปลายค่อยจืดจางไป
ต่างคนต่างความคิดต่างคนต่างมุมมอง
ความพิเศษค่อยๆๆจางหายความเดียวดายค่อยๆๆมาเยือน
และสุดท้ายก็เหลือเพียงเงาแห่งอดีตที่ผ่านพ้นไป
อุปสรรคทำให้ชีวิตมีสีสัน
 ความเจ็บปวดทำให้หัวใจแข็งแกร่ง

ทุกอย่างมีระยะเวลาของมัน

ในชีวิตของคนเรา

เราอาจเคยเป็นทั้งผู้เลือกและผู้ถูกเลือก

จะช้าหรือเร็ว จะมากหรือน้อย

สักวันเราก็ต้องเลือก

หากมีโอกาสได้เลือก

อุอุมะนาวชอบตัวนี้อะมันน่ารักดี

ภูมิคุ้มกันความเศร้า

โดยปกติ คนเรา . . . มีใจเดียว แต่สามารถมอบความรัก . . . ให้ใครต่อใครได้หลายคน แต่ละคน . . . ที่รัก . . . มักจะรักไม่เหมือนกัน การสิ้นสุดความสัมพันธ์ของคนบางคน อาจเป็นแค่เรื่องที่ผ่านเข้ามาในวันหนึ่ง และเมื่อลืมตาขึ้นมาอีกวัน มันก็ลบเลือนไปจนหมดสิ้น แต่เมื่อเวลาผ่านไป ใจคนก็เปลี่ยนแปลงได้ และใจเราก็เปลี่ยนแปลงได้เช่นกัน คนที่เคยคิดว่าใช่ เมื่อได้เรียนรู้กันมากขึ้น มันอาจจะกลายเป็นไม่ใช่ขึ้นมาก็ได้ เรื่องของความรู้สึกเป็นอะไรที่ไม่แน่นอนจริงๆ ดีใจด้วยกับคนที่มีความสุขกับรักที่แท้จริง และขอให้ความรักนั้นอยู่กับคุณตลอดไป ชั้นก็ยังแอบหวังว่ามันจะยังมีอยู่จริงในโลกใบนี้ เป็นเหมือนกันไหม ที่...เมื่อรู้สึก...รักใครสักคนขึ้นมา ก็...อยากจะหยุดเพียงแค่เค้าคนนั้น แต่...บางที รูปแบบของความรัก มันไม่สามารถรู้ล่วงหน้าได้ว่า - อนาคตระหว่างกัน - จะเป็นได้อย่างที่หวังไว้หรือเปล่า โดยปกติ คนเรา . . . มีใจเดียว แต่สามารถมอบความรัก . . . ให้ใครต่อใครได้หลายคน แต่ละคน . . . ที่รัก . . . มักจะรักไม่เหมือนกัน แต่ละคน . . . ก็มีหน้าที่ ความสำคัญ . . . แตกต่างกันไป ขนาดเพื่อน . . . ที่ว่ามีได้หลายคนกับบางคน . . . ยังคุยได้เฉพาะบางเรื่อง สนิทมากกว่า น้อยกว่า . . . ยังรู้สึกได้ เช่นกัน . . . ทุกคนก็อยากมีที่ยืน . . . ในพื้นที่หัวใจใครสักคนเพียงหนึ่งเดียว . . . ในหนึ่งหน้าที่ . . . ที่สำคัญไม่มีใคร . . . อยากให้ใครมาแบ่งเนื้อที่ให้มันเล็กลงหรือมายืนแทนที่ . . . ที่เราอยู่ . . . สักเท่าไร อย่าบอกว่า . . .รักใครเท่ากัน หรือเหมือนๆ กัน คนเรา . . . ถ้าอะไรที่มีอยู่แล้ว . . . มักไม่แสวงเพิ่ม แต่ . . .มักจะเสาะหาสิ่งใหม่ ที่คิดว่าขาดเพื่อเติมเต็ม . . . สิ่งที่มีอยู่เท่านั้น จนบางครั้ง . . . กลายเป็นคนไม่รู้จักพอ   แต่ก็อีกนั่นแหละ มีความรัก แต่หากจะผิดหวังบ้าง ล้มลุกคลุกคลานบ้าง ก็คงดีกว่าไม่เคยมีความรักเลย เพราะความรักทำให้เรารู้จักตัวตนของตัวเองที่แท้จริง และความรักทำให้เราตาบอดได้จริงๆ เชื่อม๊ะ?.... วันใดวันหนึ่ง เมื่อความรักจบลง - จากลา ทุกสิ่ง...ไม่เป็นอย่างที่เรา....หวัง สิ่งที่เหลือทิ้งไว้ ไม่ใช่แค่ความทรงจำที่ปวดร้าวเพียงอย่างเดียว - ความประทับใจ - จาง - จางของความรู้สึกเก่า - เก่า ก็ยังคงเหลือร่องรอยไว้กับเรา...เช่นกัน อย่างน้อย - น้อย ก็ให้หัวใจได้รู้สึกว่า ที่ผ่านมา... เราก็รักเป็น

บางครั้งที่เหงา

ชีวิตของคุณเหงา ... เป็นเพราะกำลังรอคอยอะไรอยู่หรือเปล่า ? บางครั้งเราก็ถามตัวเองแบบนี้เหมือนกัน ในยามที่อยู่กับตัวเองเพียงลำพัง มองซ้าย...ขวา...ไม่มีใครเลย เงียบ..เหงา...มีเพียงตัวเรา.... และเสียงลมหายใจของตัวเอง.. รอคอย ให้คนอื่นให้ มาทัก รอคอย ให้คนอื่นมารัก รอคอย ให้คนอื่นมาให้ความสำคัญ .... ถ้าเราเฝ้าแต่รอคอยอย่างนั้น มันก็เหงาแน่นอน  ชีวิตที่เหงา เป็นชีวิตที่คิดปรุงแต่ง ขาดความมั่นใจ หัวเราะ...เมื่ออยากหัวเราะ ร้องไห้...เมื่ออยากร้องไห้ และต้องหัวเราะให้ได้หลังร้องไห้ทุกครั้ง! อย่าทำอะไรที่ไม่อยากทำ... จงทำอะไรที่ใจอยากทำ...! ตัวหนังสือ...เขียนผิด...ลบได้ การกระทำ...ทำผิด...เอาอะไรลบ เปลี่ยนท่าทีของการใช้ชีวิต ที่จะฝึกรักคนอื่นก่อนบ้าง หยิบยื่นความสุขให้คนอื่นบ้าง ถ้ามัวแต่รอคอย ชีวิตของเรา ก็จะหนักอยู่ด้วยความเหงาอย่างนี้ ฝึกที่จะรัก และมีความเบาแห่งจิตในขณะให้ ความสุขที่ได้ให้ก็จะหล่อเลี้ยงชีวิตเรา การที่เราฝึกมีชีวิต อย่างเข้าใจเจ้าตัวเหงา ก็เท่ากับอยู่บนหนทาง แห่งสติปัญญาแล้ว เหงาเป็นอย่างไร ? มันเที่ยงไหม มันคงที่หรือเปล่า มันมาแล้วมันไปไหนไหม ... และมันมีเหงาของฉันจริงหรือ? ที่สุดของความเหงาไม่ใช่ของของเรา ลองภาวนากับเจ้าตัวเหงาดู หายใจเข้ารู้ รู้ทันเจ้าตัวเหงา หายใจออก ไม่อึดอัดกับเจ้าตัวเหงา ปล่อยความเหงาออกไปจากใจ ฝึกมีลมหายใจ แห่งสติที่มีความรู้ตัว พร้อมที่จะมีชีวิตที่มีความสุข เป็นอิสระ เพราะรู้ทันเช่นนี้ แล้วให้มีความสุขที่ได้รักคนอื่น อย่างไม่ต้องคอยว่า คนคนนั้นจะให้เราคืนหรือไม่ อย่างไร ชีวิตของผู้ที่มีความสุขที่ได้ให้ จะไม่หลงอยู่กับเจ้าตัวเหงานานหรอกค่ะ